سرخجه چه علائم و درمانی دارد؟

سرخجه، یا روبلا، یکی از بیماری‌های ویروسی واگیردار است که عمدتاً کودکان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. اگرچه این بیماری به طور کلی خفیف است، اما می‌تواند برای زنان باردار و جنین خطرناک باشد. شناخت علائم و روش‌های درمان سرخجه برای پیشگیری از عوارض جدی آن اهمیت دارد.

علائم سرخجه

سرخجه با یک دوره کمون (نهفتگی) بین 14 تا 21 روز آغاز می‌شود. این به معنای زمانی است که فرد آلوده است اما هنوز علائمی ندارد. پس از این دوره، علائم به تدریج ظاهر می‌شوند که عبارتند از:

1. بثورات پوستی: اولین علامت مشخصه سرخجه، بثورات قرمز رنگی است که از صورت شروع شده و به سایر نقاط بدن گسترش می‌یابد. این بثورات معمولاً پس از چند روز محو می‌شوند.
2. تب خفیف: تب معمولاً خفیف و کمتر از 38 درجه سانتی‌گراد است.
3. التهاب غدد لنفاوی: غدد لنفاوی پشت گردن و پشت گوش ممکن است متورم و دردناک شوند.
4. علائم تنفسی: سرخجه می‌تواند با علائمی مشابه سرماخوردگی مانند آبریزش بینی و گلو درد همراه باشد.
5. درد مفاصل: این علامت بیشتر در نوجوانان و بزرگسالان دیده می‌شود و ممکن است تا چند هفته ادامه یابد.

تشخیص سرخجه

تشخیص سرخجه معمولاً براساس علائم بالینی و سابقه تماس با افراد مبتلا انجام می‌شود. برای تأیید تشخیص، آزمایش خون برای بررسی حضور پادتن‌های ویروس سرخجه انجام می‌گیرد. این آزمایش می‌تواند وجود ویروس در بدن را تأیید کند و به پزشک در تصمیم‌گیری‌های درمانی کمک کند.

درمان سرخجه

سرخجه یک بیماری ویروسی است و درمان خاصی برای آن وجود ندارد. مدیریت بیماری معمولاً متمرکز بر تسکین علائم است. روش‌های درمانی شامل:

• استراحت: استراحت کافی به بدن کمک می‌کند تا با ویروس مبارزه کند.
• داروهای تب‌بر: استفاده از داروهایی مانند استامینوفن برای کاهش تب و درد مفاصل مفید است.
• مایعات فراوان: نوشیدن مایعات زیاد برای جلوگیری از کم‌آبی بدن توصیه می‌شود.
• اجتناب از تماس با دیگران: برای جلوگیری از انتشار ویروس، بیماران باید تا زمانی که بثورات پوستی از بین بروند و تب قطع شود، از حضور در مکان‌های عمومی خودداری کنند.

پیشگیری از سرخجه

مؤثرترین راه برای پیشگیری از سرخجه، واکسیناسیون است. واکسن MMR (سرخک، اوریون و سرخجه) یکی از واکسن‌های رایج کودکان است که در دو نوبت، یکی در سن 12 تا 15 ماهگی و دیگری در سن 4 تا 6 سالگی، تجویز می‌شود. واکسیناسیون نه تنها از ابتلای فرد به سرخجه جلوگیری می‌کند، بلکه از انتشار ویروس در جامعه نیز ممانعت می‌کند.

سرخجه در دوران بارداری

سرخجه می‌تواند برای زنان باردار و جنین بسیار خطرناک باشد. ابتلای مادر باردار به سرخجه، به خصوص در سه ماهه اول بارداری، می‌تواند منجر به سندرم سرخجه مادرزادی (CRS) شود. این سندرم می‌تواند باعث نقص‌های جدی جنینی مانند مشکلات قلبی، کوری، ناشنوایی و تاخیرات رشدی شود. بنابراین، زنانی که قصد بارداری دارند باید اطمینان حاصل کنند که در برابر سرخجه واکسینه شده‌اند.

سخن پایانی

سرخجه یک بیماری ویروسی است که عمدتاً خفیف است اما می‌تواند عوارض جدی برای زنان باردار و جنین داشته باشد. شناخت علائم، مراجعه به پزشک متخصص اطفال خوب ، تشخیص به موقع و پیگیری روش‌های درمانی و پیشگیری مناسب می‌تواند از گسترش این بیماری جلوگیری کند. واکسیناسیون موثرترین روش برای پیشگیری از سرخجه است و باید به عنوان یک اولویت بهداشتی مورد توجه قرار گیرد.